-
1 ἐρῆμος
ἐρῆμος, auch zweier Endgn, Her., Pind., att. ἔρημος, ον, doch auch dreier Endgn, Soph. Ant. 735, Eur. öfter, bes. δίκη is. unten); einsam, gew. entblößt von angenehmen Dingen, deren Verlust empfindlich ist; vom Lande, wüst, unbebaut, νῆσος Od. 3, 270, χῶρος Il. 10, 520; ἐρήμας δι' αἰϑέρος Pind. Ol. 1, 6; ἔρημος αἰϑήρ 13, 35; νῶτα γαίης P. 4, 26; πάγος Aesch. Prom. 270; τὰ δ' ἄλλα ἔρημα Soph. Phil. 34; ἔρημος – βροτῶν στίβος Ant. 769; πνύξ, menschenleer, Ar. Ach. 20; λιμήν Thuc. 2, 96; πολλὴν τῆς χώρας ἔρημον καὶ ἀργὸν οὖσαν Xen. Cyr. 3, 2, 2; ποιοῠντες ἀνδρῶν κακῶν ἔρημον τὴν πόλιν Plat. Legg. IX, 862 e, leer von schlechten Menschen, wie ϑεῶν ἔρημα εἶναι πάντα X, 908 c; – ἡ ἔρημος, sc. χώρα, die Einöde, Wüste, ein von Menschen verlassener Ort, Her. 3, 102. 4, 18 u. Folgde; auch τὰ ἔρημα, 2, 32; Thuc. 2, 17; vgl. Il. 5, 140 κατὰ σταϑμοὺς δύεται, τὰ δ' ἐρῆμα φοβεῖται; – von Menschen, einsam, verlassen, hülflos, μονάδα δὲ Εέρξην ἔρημόν φασιν οὐ πολλῶν μέτα μολεῖν, Aesch. Pers. 720; Ag. 836; καὶ ἄφιλος Soph. Phil. 228; χωρὶς ἀνϑρώπων στίβου 485; neben ἄπορος O. C. 1733; ἔρημος πρὸς φίλων Ant. 910; ὁ πατὴρ ἀπολιπὼν ἀπέρχεται ὑμᾶς ἐρήμους Ar. Par 112; oft c. gen., ἔρημον πάντων τῶν συγγενῶν, von allen Verwandten verlassen, ohne alle Verwandte, Plat. Gorg. 523 e; πατρὸς ἢ μητρός Legg. XI, 927 b; vgl. Soph. ναῠς ἔρημος ἀνδρῶν μὴ ξυνοικούντων ἔσω, entblößt von Männern, O. R. 57; στέγαι φίλων ἔρημαι El. 1397, leer von Freunden; Eur. u. A.; vgl. ἐσϑὴς ἐρῆμος ἐοῠσα ὅπλων Her. 9, 63. Eben so Κορινϑίων ἔρημοι ἐς τοῠτον τὸν πόλεμον καϑέσταμεν Thuc. 1, 32, ohne die Korinthier; συμμάχων Xen. Cyr. 2, 1, 11; τοῦ βοηϑήσοντος Isocr. epist. 1, 3; Dem. oft, u. Sp.; – auch von Sachen, καὶ ἄπορος Plat. Phil. 16 b; καὶ ὀρφανά Legg. XI, 927 c; so öfter von Verwais'ten, Lys. 2, 71; κλῆρος Is. 3, 61. – Bes. ἡ ἐρήμη, selten ἡ ἔρημος, sc. δίκη u. δίαιτα, welche Wörter auch zuweilen dabeistehen, ein Contumazialbescheid, wodurch die im Termin ausbleibende Partei verurtheilt wurde; ἐρήμην κατηγορεῖν Plat. Apol. 18 c, einen Abwesenden anklagen; ἤλπιζε ἀποφεύξεσϑαι τὴν γραφήν · οὔτε γὰρ ἐπεξιέναι οὐδένα, ἀλλ' ἐρήμην αὐτὴν ἔσεσϑαι, wenn eben kein Ankläger auftritt, Antiph. 2 α 7, ἐρήμην ὄφλειν τὴν δίκην, ein Contumazialurtheil verwirkt haben, in contumaciam verurtheilt werden, 5, 13, wie τὴν δίκην ἔρημον ὄφλειν Dem. 32, 26; ἐρήμην τινὰ λαβεῖν Lys. 26, 18; δίκην εἷλον ἐρήμην Dem. 21, 81, einen solchen Proceß gewinnen, bewirken, daß Einer in contumaciam verurtheilt wird, wo οὐ γὰρ ἀπήντα dabei steht; ἐρήμῃ δίκῃ κατέγνωσαν αὐτοῠ ϑάνατον Thuc. 6, 61; vgl. D. Sic. 13, 5; ἐρήμην καταδιαιτᾶν, καταδικάζειν τινός, Jem. in contumaciam verurtheilen, Dem. 40, 17 u. A.; auch τὴν ἔρημον δοῠναι, Dem. 21, 85, u. ἐρήμην αὐτοῠ κατέγνω τὴν δίαιταν 33, 33, – ἔρημον ἀφεικέναι τὸν ἀγῶνα, sich dem Kampfe entziehen, D. Hal., sich nicht stellen, s. Schäfer zu D. Hal. V. C. 402; – ἀγὼν ἐρημότερος Lys. 29, 1.
-
2 ἐρῆμος
ἐρῆμος, ον, fem.Aἐρήμη Od.3.270
, S.OC 1719(lyr.), Ant. 739, Tr. 530 (lyr.), and in the phrase δίκη ἐρήμη (v. infr. III): [dialect] Att. [full] ἔρημος, ον, acc. to Hdn.Gr.2.938 : [comp] Comp.- ότερος Th.3.11
, Lys.29.1, etc.: [comp] Sup.- ότατος Hdt.9.118
:—desolate, lonely, solitary,1 of places,ἐς νῆσον ἐρήμην Od.3.270
;χῶρος Il.10.520
; τὰ ἐ. τῆς Λιβύης the desert parts.., Hdt.2.32, cf. Th.2.17 ; ἡ ἐρῆμος (sc. χώρα) Hdt.4.18 ;ἡ ἐρήμη Ael.NA 7.48
: pl., ib.3.26 ; empty,πνύξ Ar.Ach.20
.2 of personsor animals, τὰ δ' ἐρῆμα φοβεῖται (i.e. the sheep), Il.5.140 ;ξέρξην ἔ. μολεῖν A. Pers. 734
(troch.) ;ἧσθαι δόμοις ἔ. Id.Ag. 862
;πόρτις ἐρήμα S.Tr. 530
(lyr.) ;ἔ. κἄφιλος Id.Ph. 228
;τὸν θεὸν ἔ. ἀπολιπόντε Ar.Pl. 447
; freq. of poor, friendless persons, And.4.15, etc.; ἐρημότεροι, opp. δυνατώτεροι, Th.3.11; ;εἰς ὀρφανὰ καὶ ἔ. ὑβρίζειν Pl.Lg. 927c
; solitary, not gregarious,Plu.
Caes.63 : neut. as Adv., ἔρημα κλαίω I weep in solitude, E.Supp. 775; ἔρημον ἐμβλέπειν to look vacantly, Ar.Fr. 456.II c. gen., reft of, void or destitute of,[χώρη] ἐ. πάντων Hdt.2.32
;ἀνθρώπων Id.4.17
, cf. 18 ;ἀνδρῶν Id.6.23
, S.OT57 ;Ἀθηναίων Hdt.8.65
;στέγαι φίλων ἔ. S.El. 1405
;Πειραιᾶ ἔ. ὄντα νεῶν Th.8.96
; τῇ ἦν ἐρημότατον τῶν πολεμίων (sc. τὸ τεῖχος) Hdt.9.118 ;[τὰ γεγραμμένα] ἀπόντος τοῦ γράψαντος ἔρημα τοῦ βοηθήσοντός ἐστιν Isoc.Ep.1.3
;θεῶν ἔρημα εἶναι πάντα Pl.Lg. 908c
.2 of persons, bereft of,συμμάχων Hdt.7.160
; (lyr.);πατρὸς ἢ μητρός Pl.Lg. 927d
;πρὸς φίλων S.Ant. 919
; so ἔ. οἶκος a house without heirs, Is.7.31.3 with no bad sense, wanting, without,ἐσθὴς ἐρῆμος ὅπλων Hdt.9.63
; free from,ἀνδρῶν κακῶν ἔρημος πόλις Pl.Lg. 862e
.III ἐρήμη, rarely ἔρημος (with or more commonly without γραφή, δίκη, δίαιτα), ἡ, an undefended action, in which one party does not appear, and judgement goes against him by default, ἤλπιζε.. τὴν γραφὴν..ἐρήμην ἔσεσθαι would be undefended, Antipho 2.1.7 ; ; δίκην εἷλον ἐρήμην I got judgement by default, D.21.81 ;ἐρήμην αὐτὸν λαβόντες..εἷλον Lys.20.18
; τὴν ἔρημον δεδωκότα having given it by default in one's favour, D.21.85 ; ἔρημον ὦφλε δίκην he let it go by default, ib.87, cf. Antipho 5.13 ; ;ἐρήμην καταδιαιτῆσαί τινος Id.40.17
; γενομένης ἐρήμου κατὰ Μειδίου Test. ap. eund.21.93 ; ἐρήμην κατηγορεῖν to accuse in a case where there was no defence, Pl.Ap. 18c, cf. D.21.87 ; ἐρήμην or ἐξ ἐρήμης κρατεῖν, Luc.Anach.40, JTr.25 ;ἁλῶναι Id.Tox.11
, etc.3 for ἐρήμας τρυγᾶν v. sub τρυγάω. -
3 ερημος
I2 и 3, атт. тж. ἔρημος 21) пустынный, безлюдный(νῆσος Hom.; πάγος Aesch.; λιμήν Thuc.)
ὅ ἀγὼν οὗτος ἐρημότερος γεγένηται ἢ ἐγὼ προσεδόκων Lys. — в этом процессе оказалось меньше участников, чем я предполагал2) покинутый, брошенный(ἐ. κἄφιλος ἀνήρ Soph.)
τὰ ἐρῆμα (sc. πρόβατα) φοβεῖται Hom. — брошенные (пастухом овцы) разбегаются;ἐ. πλάνος Soph. — одинокое скитание3) ( о животных) одиноко живущий (не стаями)(ὄρνιθες Plut.)
4) лишенный, не имеющий(συμμάχων Her., Plut.; πατρὸς καὴ μητρός Plat.; πάντων Plut.)
ἐ. πρὸς φίλων Soph. — лишенный друзей, без друзей;ἀνδρῶν κακῶν ἔρημον τέν πόλιν ποιεῖν Plat. — избавить государство от дурных людей5) юр. не имеющий наследников, выморочный(κλῆροι Isae.)
6) юр. решаемый в отсутствие обвиняемого или ответчика, заочный(δίκη Dem.; καταδίκη Plut.)
ἐρήμῃ δίκῃ θάνατον καταγιγνώσκειν τινός Thuc. — заочно вынести кому-л. смертный приговорIIатт. тж. ἔρημος ἥ (sc. χώρα) пустыня, безлюдная местность Her. etc. -
4 ερήμος
-
5 ἐρῆμος
-
6 ἐρῆμος
ἐρῆμος, einsam, gew. entblößt von angenehmen Dingen, deren Verlust empfindlich ist; vom Lande: wüst, unbebaut; πνύξ, menschenleer; ποιοῠντες ἀνδρῶν κακῶν ἔρημον τὴν πόλιν, leer von schlechten Menschen; ἡ ἔρημος, sc. χώρα, die Einöde, Wüste, ein von Menschen verlassener Ort; von Menschen: einsam, verlassen, hilflos, μονάδα δὲ Εέρξην ἔρημόν φασιν οὐ πολλῶν μέτα μολεῖν; ἔρημον πάντων τῶν συγγενῶν, von allen Verwandten verlassen, ohne alle Verwandte; ναῠς ἔρημος ἀνδρῶν μὴ ξυνοικούντων ἔσω, entblößt von Männern; στέγαι φίλων ἔρημαι, leer von Freunden. Κορινϑίων ἔρημοι ἐς τοῠτον τὸν πόλεμον καϑέσταμεν, ohne die Korinther. Bes. ἡ ἐρήμη, ein Contumazialbescheid, wodurch die im Termin ausbleibende Partei verurteilt wurde; ἐρήμην κατηγορεῖν, einen Abwesenden anklagen; ἤλπιζε ἀποφεύξεσϑαι τὴν γραφήν · οὔτε γὰρ ἐπεξιέναι οὐδένα, ἀλλ' ἐρήμην αὐτὴν ἔσεσϑαι, wenn eben kein Ankläger auftritt; ἐρήμην ὄφλειν τὴν δίκην, ein Contumazialurteil verwirkt haben, in contumaciam verurteilt werden; δίκην εἷλον ἐρήμην, einen solchen Prozess gewinnen, bewirken, daß einer in contumaciam verurteilt wird; ἐρήμην καταδιαιτᾶν, καταδικάζειν τινός, j-n in contumaciam verurteilen; ἔρημον ἀφεικέναι τὸν ἀγῶνα, sich dem Kampfe entziehen, sich nicht stellen -
7 ἐρῆμος
Meaning: `lonely, uninhabited, deserted', of places and things, people and animals (Il.);Compounds: also in compp., e. g. ἐρημο-νόμος `living in loneliness' (A. R.), late. As 2. member in παν-, φιλ-, ὑπ-έρημος a. o.Derivatives: Poetical derivv. ἐρημ-αῖος (Emp., A. R.; cf. Chantraine Formation 49), - εῖος (Mykonos); f. ἐρημάς (Man.; Chantraine 354f.). Abstract ἐρημία `loneliness, solitude, lack' (Ion.-Att.) with ἐρημίτης, ἐρημικός `id.' (LXX). Denomin. verbs ἐρημόομαι, - όω `become or make desolate, destroyed, looted' (Pi., Ion.-Att.) with ἐρήμωσις (LXX), ἐρημωτής (AP); also with prefix ἀπ-, ἐξ-, κατ-, with ἀπέρημος (Sch.; cf. Strömberg Prefix Studies 45). ἐρημάζω `live in solitude' (Thphr.).Etymology: Uncertain. One compares Lat. rēte `net', rārus `loose, thin, rare', Skt. r̥-té `with exception of, without'; s. W.-Hofmann and Mayrhofer Wb. s. vv.; also Pok. 332f. - The Greek form requires *h₁re̥h₁mos (zero grade would have given two short vowels, cf. ὄνομα); this would agree with Lith. (yrù) ɨ̀rti `dissolve onself, separate'. Lat. rārus \< *h₁r̥h₁ro-; rēte can be * h₁reh₁-t-; Beekes, Devel. 36.Page in Frisk: 1,557Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἐρῆμος
-
8 έρημος
-
9 ἔρημος
-
10 ἐρῆμος
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ἐρῆμος
-
11 ἔρημος
ἔρημος, ον (s. prec. and next entry; Hom.+; on the accent s. B-D-F §13; Mlt-H. 58).① as adj. pert. to being in a state of isolation, isolated, desolate, desertedⓐ of an area isolated, unfrequented, abandoned, empty, desolate τόπος (Diod S 15, 49, 1 ἐν ἐ. τόπῳ; Plut., Numa 61 [4, 1]; Arrian, Ind. 22, 4; OGI 580, 7; En 18:12; TestAbr B 12 p. 116, 24 [Stone p. 80]; ParJer; AscIs 2:8; Philo, Spec. Leg. 4, 141; Jos., C. Ap. 1, 308; Just., A I, 53, 9 χώραν ἔ.) Mt 14:13, 15; Mk 1:35, 45; 6:31f, 35; Lk 4:42; 9:10 v.l., 12. οἶκος (Artem. 2, 33 p. 130, 10; Philo, Spec. Leg. 2, 133; Jos., Vi. 376) Mt 23:38. ἔπαυλις Ac 1:20. ὁδός lonely 8:26 (Arrian, Anab. 3, 3, 3 ἐρήμη ἡ ὁδός; 3, 21, 7; s. on Γάζα). χωρίον Papias (3).ⓑ of pers. desolate, deserted (Trag., Thu.; JosAs 12:11 ‘orphaned’; Just., D. 69, 4; τοῖς ἐ. γνώσεως θεοῦ) a childless woman (Chariton 3, 5, 5) Gal 4:27; 2 Cl 2:1 (both Is 54:1; cp. Philo, Exsecr. 158). ἔ. ἀπὸ τ. θεοῦ deserted by God 2:3 (cp. Appian, Bell. Civ. 4, 30 §130 ἔ. ἐκ παραπομπῆς=deserted by his escort).② as subst. ἡ ἔ. (Hdt. 3, 102 al.; LXX; En 10:4; TestAbr B 12 p. 116, 26; 28 [Stone p. 80]; ParJer 7:20; Jos., C. Ap. 1, 89; sc. χώρα) an uninhabited region or locality, desert, grassland, wilderness (in contrast to cultivated and inhabited country) Mt 24:26; Rv 12:6, 14; 17:3. Pl. lonely places (cp. PTebt 61a, 151 [118 B.C.]; PsSol 5:9) Lk 1:80; 5:16; 8:29. Steppe, grassland as pasture 15:4. Of the Judean wilderness, the stony, barren eastern declivity of the Judean mountains toward the Dead Sea and lower Jordan Valley (1 Macc 2:29; 5:24, 28; 2 Macc 5:27) Mt 3:1 (ἡ ἔ. τῆς Ἰουδαίας); 4:1; 11:7; Mk 1:4 12f; Lk 3:2; 4:1; 7:24; J 11:54. Here also belong the reff. to Is 40:3 (cp. 1QS 8, 12–14 w. ref. to Is 40:3 and s. HRüger, ZNW 60, ’69, 142–44; GNebe, ibid. 63, ’72, 283–89): Mt 3:3; Mk 1:3; Lk 3:4; J 1:23; GJs 16:2ab v.l. (s. ἐρημία). Gathering-place of an aroused band of Judean patriots Ac 21:38 (on the language cp. Jos., Bell. 7, 438; on the Egyptian, Bell. 2, 261f ἐκ τῆς ἐρημίας, Ant. 20, 169; Schürer I 463, 33; 464). Of the Arabian desert (LXX; Just.) ἡ ἔ. τοῦ ὄρους Σινᾶ (Ex 19:1f; cp. vs. 3 al.) Ac 7:30; cp. J 3:14; 6:31, 49; Ac 7:36, 38, 42 (Am 5:25),44; 13:18; 1 Cor 10:5; Hb 3:8 (Ps 94:8), 17; AcPl Ha 8, 16. As the place where the prophets Eldad and Modat preached Hv 2, 3, 4.—AJonsen, Die bibl. Wüste, diss. Würzb. 1923; UMauser, Christ in the Wilderness (Mk) ’63; RFunk, JBL 78, ’59, 205–14.—DELG s.v. ἐρῆμος (the accented form in Hom. et al.). M-M. TW. Sv. -
12 ἔρημος
ἔρημος, η, ον одинокий -
13 έρημος
έρημος ηпустыня – местожительства монахов-отшельников, исихастов -
14 έρημος
η, ο [ος, ον ] 1.1) лишённый (друзей и т. п.);έρημ από συντρόφους — лишённый товарищей;
μόνος κι' έρημος — один-одинёшенек;
2) одинокий, покинутый, опустелый; заброшенный;έρημο σπίτι — заброшенный дом;
3) безлюдный, пустынный, необитаемый;έρημη ακρογιαλιά — пустынный берег;
4) перен. несчастный, обездоленный;5) превращённый в пустыню, опустошённый, разорённый;στην έρημη γη — в опустошённой земле;
§ τα έρημα τα ξένα — проклятая чужбина;
ο φόβος φυλάει τα ερ(η)μα погов, страх (перед законом) — лучший сторож;2. (η) пустыня -
15 ἔρημος
{прил., 50}пустынный, пустой, брошенный, покинутый, оставленный; ж.р. употр. как сущ. пустыня, пустынное место.Ссылки: Мф. 3:1, 3; 4:1; 11:7; 14:13, 15; 23:38; 24:26; Мк. 1:3, 4, 12, 13, 35, 45; 6:31, 32, 35; Лк. 1:80; 3:2, 4; 4:1, 42; 5:16; 7:24; 8:29; 9:10, 12; 13:35; 15:4; Ин. 1:23; 3:14; 6:31, 49; 11:54; Деян. 1:20; 7:30, 36, 38, 42, 44; 8:26; 13:18; 21:38; 1Кор. 10:5; Гал. 4:27 Евр. 3:8, 17; Откр. 12:6, 14; 17:3.*Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > ἔρημος
-
16 έρημος
{прил., 50}пустынный, пустой, брошенный, покинутый, оставленный; ж.р. употр. как сущ. пустыня, пустынное место.Ссылки: Мф. 3:1, 3; 4:1; 11:7; 14:13, 15; 23:38; 24:26; Мк. 1:3, 4, 12, 13, 35, 45; 6:31, 32, 35; Лк. 1:80; 3:2, 4; 4:1, 42; 5:16; 7:24; 8:29; 9:10, 12; 13:35; 15:4; Ин. 1:23; 3:14; 6:31, 49; 11:54; Деян. 1:20; 7:30, 36, 38, 42, 44; 8:26; 13:18; 21:38; 1Кор. 10:5; Гал. 4:27 Евр. 3:8, 17; Откр. 12:6, 14; 17:3.*Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > έρημος
-
17 ἔρημος
пустойἜρημόςΕλληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > ἔρημος
-
18 Ἔρημός
ПустынноеἔρημοςΕλληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > Ἔρημός
-
19 ἔρημος
пустынный, пустой, брошенный, покинутый, оставленный; ж.р. употр. как сущ. пустыня, пустынное место.Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > ἔρημος
-
20 ἐρῆμος
a barren, deserted of places.ἐρήμας δἰ αἰθέρος O. 1.6
αἰθέρος ψυχρῶν ἀπὸ κόλπων ἐρήμου ( ἐρήμων coni. Hermann) O. 13.88 “ νώτων ὕπερ γαίας ἐρήμων” P. 4.26b abandoned of people. ἅμα δ' ἐκαίοντ ἐρῆμοι sc. the Apharetidai N. 10.72c met., barren, useless “ μακάρων τ' ἐπιχώριον τεθμὸν πάμπαν ἐρῆμον ἀπωσάμενος” pr. Pae. 4.47
См. также в других словарях:
έρημος — έρημος, η, ο και έρμος, η, ο 1. για πρόσωπα, αυτός που είναι μόνος, χωρίς δικούς και φίλους: Έμεινε στον κόσμο έρημη. 2. για τόπο, αυτός που είναι έρημος από ανθρώπους, ο ακατοίκητος: Έρημη ακρογιαλιά. 3. ο αφημένος, ο αφύλαχτος, ο αδέσποτος: Ο… … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
ἐρῆμος — desolate masc nom sg ἐρῆμος desolate masc/fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
έρημος — Με τον όρο έ. εννοείται στη φυσική γεωγραφία μια περιοχή με ξηρό κλίμα που χαρακτηρίζεται από μεγάλη σπανιότητα ατμοσφαιρικών κατακρημνισμάτων (το μέγιστο ετήσιο ύψος βροχής ανέρχεται γενικά σε 200 250 χιλιοστά), τα οποία κατανέμονται πολύ… … Dictionary of Greek
ἔρημος — ἔρη̱μος , ἐρῆμος desolate masc/fem nom sg (attic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Λιβυκή έρημος — Έρημος (2.000.000 τ. χλμ.) της Αφρικής. Αποτελεί το βορειοανατολικό τμήμα της Σαχάρας και εκτείνεται Δ του ποταμού Νείλου. Η Λ.έ. καλύπτει τον χώρο της ανατολικής Λιβύης, της δυτικής Αιγύπτου και τμήματος του βόρειου Σουδάν. Το βόρειο τμήμα της Λ … Dictionary of Greek
Αραβική έρημος — Βραχώδης έρημος της βορειοανατολικής Αφρικής που εκτείνεται μεταξύ της κοιλάδας του ποταμού Νείλου και των ακτών της Ερυθράς θάλασσας. Πρόκειται για οροπέδιο με αρχαϊκή κρυσταλλοσχιστώδη σύσταση, που καλύπτεται από στρώματα ασβεστόλιθου και… … Dictionary of Greek
Αλμυρή έρημος — Στεπώδης έκταση της Μ. Ασίας, ανάμεσα στη σιδηροδρομική γραμμή που ενώνει το Αφιόν Καραχισάρ με το Ικόνιο και τη λίμνη Τουζ Γκιολ. Ένα μέρος της λίμνης αυτής ξεραίνεται το καλοκαίρι και αποτελεί προέκταση της ερήμου. H διάβαση της Α.ε. στη… … Dictionary of Greek
Γκίμπσον, έρημος — Ερημική περιοχή στη δυτική Αυστραλία, που καλύπτει το κεντρικό τμήμα της μεγάλης Αυστραλιανής ερήμου. Βλ. λ. Αυστραλία (Γεωμορφολογία) … Dictionary of Greek
Ινδική έρημος — Βλ. λ. Ταρ … Dictionary of Greek
ἐρῆμον — ἐρῆμος desolate masc acc sg ἐρῆμος desolate neut nom/voc/acc sg ἐρῆμος desolate masc/fem acc sg ἐρῆμος desolate neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐρῆμα — ἐρῆμος desolate neut nom/voc/acc pl ἐρῆμος desolate neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)